Ροδόστο

 

 

 

 Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα

Ποικίλα συναισθήματα προκάλεσε στην ομάδα μας, καθώς το διαβάζαμε, το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα, η ιστορία του φαλλού» (εκδ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ). Από μεγάλο ενδιαφέρον, θυμό, απορία και έκπληξη ως αδιαφορία και κούραση.

  Πρόκειται για ένα δοκιμιακού χαρακτήρα κείμενο, το οποίο

ωστόσο περιέχει και πολλές προσωπικές εκτιμήσεις, που πραγματεύεται  τη θέση της γυναίκας από τις απαρχές της εμφάνισης του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη έως σήμερα και τη μετάβαση από τη μητριαρχική κοινωνία στην πατριαρχία.

 Η συγγραφέας προσπαθεί να ερμηνεύσει πώς συνέβη η «έκπτωση» αυτή μέσα στους αιώνες και τι συνετέλεσε σ’ αυτό.

Εκθέτει τις απόψεις της τεκμηριωμένα αναφέροντας πολλές πηγές και πλούσια βιβλιογραφία ύστερα από έρευνα και μελέτη που διήρκεσε 30 χρόνια, όπως η ίδια σημειώνει.

Είναι αξιοσημείωτο αυτό που η ίδια δηλώνει ότι κανένας ερευνητής δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα της επίδρασης που μπορεί να είχε στον ψυχισμό του αρσενικού ανθρώπου το γεγονός ότι επί χιλιάδες χρόνια παρακολουθούσε έκθαμβος και περιδεής το θηλυκό να γεννοβολά, μη έχοντας επίγνωση του πώς συντελείται αυτό το θαύμα, αφού βέβαια δε γνώριζε τη συμμετοχή του στην αναπαραγωγή.

 Πάντως είναι ακλόνητη η πεποίθηση της συγγραφέα ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνέβαλαν αποφασιστικά στην εδραίωση της πατριαρχικής κοινωνίας -μόλις συνειδητοποίησαν το ρόλο τους

στην τεκνοποίηση- στην Ελλάδα πρώτα και σ’ όλο τον κόσμο μετά, αφού θεωρούνται οι φορείς του σημερινού πολιτισμού μας, περιορίζοντας τη γυναίκα μόνο στο ρόλο της αναπαραγωγής.

«Την απέσυραν όχι μόνο από την κυκλοφορία αλλά από τη ζωή ολόκληρη…» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. 

Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει και επιχειρηματολογεί έντονα γι’ αυτό, τους προκάλεσε ένα τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητας     και ανάμεικτα συναισθήματα φόβου και μίσους το γεγονός ότι η γυναίκα ,επειδή γεννούσε, κατείχε τα πρωτεία στις πρωτόγονες κοινωνίες και θεωρούνταν κάπως σαν θεά. Στο βιβλίο υπάρχουν αμέτρητες αναφορές στις αρχαίες τραγωδίες και σε ρητά αρχαίων Ελλήνων που ενισχύουν αυτή την άποψη.

 Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές επαναλήψεις σε εμφατικό τόνο και παλινδρομήσεις στο κείμενο οι οποίες ίσως κουράζουν,  παραμένει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, μια άλλη οπτική που, κατά τη γνώμη μας, αξίζει πραγματικά να την έχει κανείς υπόψη του.